Genel Araştırma

YN/ görseller rahatsız edici olabilir. Çalışkan ve renkli kişiliklerinin yanı sıra Japon toplumunun depresif,yalnız ve bireyselleşmiş kişiliklerinin arttığı 21. yüzyılda tespit edilmiş durumda. çalışkanlık,başarı ve becerinin beklentileri ile boğulmuş Japon toplumunda kişilik problemleri ve psikolojik sıkıntıların gün geçtikçe arttığı ve özellikle 15-30 yaş arası olarak belirtilen aralıkta intihar,toplumdan kendini soyutlama,şiddete eğilimli kişilik bozulmaları görüldüğü açıklanıyor bilim camiası tarafından. Bunun temel sebebi topluma karşı koyulan tepki ve topluma uyum sağlayamamak. Durkheim'in bir sözü geldi aklıma. ''Topluma aykırı olan davranışlar gösteren her birey patolojik ve toplum tarafından düzeltilmesi gereken bireylerdir.'' Japon toplumu da olaya böyle yaklaştığı için uyumsuz kişilik olarak görülen ve normlar dışına çıkan bireylerin düzeltilmesi ve uyumlu biçime getirilmesi için daha fazla uğraşmaktadır. Peki bu 15-30 yaş aralığının sıkça oluşturduğu ve topluma karşı gelen bireylerin bu tedaviye cevabı nedir? Genellikle olumsuz. Bu durumda araştırmalarım sonucunda karşıma enteresan ve toplumun hatta iktidar ve hükümetin bile benimsediği bir yer çıktı karşıma. ''İntihar Ormanı!''' Aokigahara Ormanı olarak bilinen bu yer medyada ''İntihar Ormanı'' olarak tanıdığımız yerdir. Öyle ki filmlere hatta kitaplara konu olacak kadar yerel olarak bilinen ve son zamanlarda bri çok ülkede adından sıkça söz ettirmeyi başarmış bu yerin hikayesine ve tarihine bakalım. Orman Fuji dağı eteklerinde yer alıyor. uzaktan bakıldığında mistik havası ve etkileyici yeşilin her tonu ile oldukça dikkat çekiyor. Gezilip görülmesi gereken bir yer olarak kendini cezbedici bir biçimde sunuyor. Aslında orman yürüyüş ve doğa gezileri için turistler ve yerli halk için açık durumda. ancak belirtilen patikalardan şaşılmaması gerektiği yönetim tarafından şiddetle öneriliyor. Çünkü doğal yapısı gereği sık ağaçlar ve birbirine benzer bitki örtüsünden dolayı kaybolan kişinin yönünü bulamaması ve orman içinde mahsur kalması mümkün. ve tabi bir de ''intihar ormanı'' olması. Bu ormanda bilerek rotadan çıkan ve bulunmayı ummadan yaşamına son vermek isteyenler oluyor. İntihar Ormanı Japon toplumu için tarih boyunca ruhlar ve ölümle özleşmiş bir yerdi. Onu popüler hale getiren ise Seicho Matsumoto'nun iki karakterinin bu ormanda intihar ettiği romanı Kuroi Kaiju'dan sonra bir intihar merkezi haline gelmiş. Zaman içinde popülerleşmeye başlaması hükümet ve yetkililer tarafından tehlike olarak görülmeye başlamıştır. Hükümet özendiriciliği azaltmak için çalışmalar yapıp tabelalar yapmasına rağmen net olarak açıkmasalarda yılda ortalama olarak ormanda bulunabilen cesetlere göre 50-100 arası kişinin intihar ettiği söyleniyor. Gündüz vakitleri bile ağaç sıklığında gece karanlığını yaşatan ormanda yetkililer her aramaya çıktığında bir ceset ile karşılaştıklarını söylemişler. Bir çok orman girişinde ve doğa parklarında yazılı olan yere çöp atmayın gibi kuralların olduğu tabelaların yanı sıra ''Lütfen intihar etmeyin'' yazan tabelalar ile başlayan orman girişinde daha da ilerlendiğinde bireylerin sosyal mesaj içeren ağaçlara çivilenmiş notları ve eşyaları ile karşılaşılıyor. Bazen son bir defa uyumak için girilmiş ve terk edilmiş çadırlarla,son defa kullanılmış eşyalar ile dolu çantalarla ve özel eşyalarla karşılaşılıyor. Daha da ilerlendiğinde ağır ilaçlar içerek ya da kendini asarak (genellikle bu yöntemler kullanıldığından söz ediyor araştırmacı ve etnograflar) intihar etmiş bireylerin cesetlerine ya da onlardan arda kalan iskeletler ile karşılaşılıyor. Öyle ki intiharın toplum içerisinde normal görüldüğünden söz eden sosyologlar kişinin kendini faydasız ve yetersiz hissettiği zaman geleneklere göre bir hata yaptığında canını alması oldukça normal karşılanılıyor. Bu durumda olan bir kişinin dönen çarkı yavaşlatması ve bozmasından daha iyisi kendi canını alarak son defa faydalı olmasının Japon geleneklerinde normal görüldüğünden söz ediliyor. Buna bir örnek olarak ''harakiri'' verilebilir. Samuray ve savaşçıların bri hataları sonucu canlarını kendi kılıçları ile alması onurlu bri ölüm olarak görülüyordu. Olabilecek en acılı yöntem olan harakiri kişinin onurunu temizlemesi için toplumun ona sunduğu bir fırsat olarak görülüyordu. Her ne kadar Uzak Doğu kültürüne yabancı kalanlar için ölüm korkunç bir durum olarak görülsede orada kişinin kendini kurtarması olarak karşımıza çıkıyor. inançlarında enerjinin ve yaşamın boyutsal olarak değiştiği ve asla yok olmadığını,hatıraların ise nesnelere yüklendiğini düşünürsek İntihar Ormanı kişinin kendini son defa onurlu ve bir şeyi yapmada kararlı hissettiği yer olarak görülüyor olmalı. Wataru Tsurumi intihar için detaylı bir kitap yazmış ve bu baya bir tartışma konusu olmuştur. ancak Japonya'nın eski kraliyet kütüphanesinde ve bir çok tapınaktan toplanan geleneksel kitap arşivinde Harakiri ve intiharın nasıl gerçekleştirilirse doğru olacağına dair kitaplar bulunmaktadır. (Watara Tsurumi'nin İntihar el kitabı) (Harakiri El Kitabı) Kaynaklar: https://www.wanderlustingk.com/travel-blog/aokigahara-forest-japan https://www.nst.com.my/world/2018/12/442646/lone-man-japans-suicide-forest-blasts-music-save-lives