Madam O'Malley

Kore sineması her zaman çok film ile karşımıza çıksa da bomba etkisi yaratan kült filmler çıkarmayı başarmaktadır. Bunlardan en önemlisi ve bence izlenmesi gereken bir filmde "Old Boy" dur. Türkçeye "İhtiyar delikanlı" olarak çevrilen film içinde barındırdığı detaylar ve beklenmedik finali ile insanı şok ediyor. klasikler arasına girmesinin sebebi aykırı bir senaryoya sahip olması. Şununda altını çizelim filmin 2003 yapımı olması ve Güney Kore sinemasında yer almasının yanı sıra,2013'de ABD yapımı da bulunmaktadır. Amerika yapımı birebir senaryosu ile eşleşse de bence aslını izlemek daha iyi olur. Filmin künyesi: Yönetmen Park Chan-Wook Oyuncular: Min-sik Choi,Yoo Ji-tae,Kang Hye-Jeong Ülke Güney Kore Gelelim benim bu filme dair incelemelerime. Öncelikle konuyu hemen belli açılardan değerlendirelim. bunu spoiler olmasın diye sakin sakin yapacağım Film başlangıç açısından biraz kafa karışıklığı yaratıyor. Öncelikle "ne oluyor?" diye bir giriş yapıyorsunuz. birden aksiyon ve gerilim diye başladığınız için direkt hemen aksiyon beklemeyin. psikolojik alt yapısı dolu dolu olduğu için insanı tedirgin eden başlangıcı anlamazken karakterin geçmişine yapılan yolculuk ve on beş yıllık süreci izlerken hala bir anlam veremiyor ve tıpkı ihtiyar delikanlımız gibi ne olacak diye tedirgin bekleyiş devam ediyor. Bu süreç içerisinde çok gerilim dolu anlar beklemeyin. filmin ilk otuz dakikası kafa karışıklığı ve ne izliyorum ben diye geçiyor. yıllar sonra tekrar açtığımda hala bu düşünceye büründüğüm için sizleri uyarmak isterim. Bunun sonrası devam eden sahnelerde bir insanın çıldırmaya bir adım kala yalnızlığı ve bağımlılığını görmeye başlıyoruz. kendi kendimize on beş sene biz bir yerde kapalı kalsak ve nedenini bilmesek ne yapardık diye düşünmeye başlıyoruz. insani ihtiyaçları,süre gelen alışkanlıkların değişmesi ve karakterin zamanla değişimi bizi içine kilitleyip tam alıştığımız anda o meşhur sahne ile karşılaşıyoruz. Filimin akışı tıpkı bu resimde gördüğünüz gibi akışı sırası ile gidiyor ve dönüm noktası bavuldan çıkan ihtiyar delikanlımız ile kendini gösteriyor. sadece beş gün içinde onu hapseden ve ona bu kadar işkence edip bütün hayatını elinden alan kişiyi bulup bunu neden yaptığını anlamaya başlayacağı aksiyon son bir saat içinde kendini gösteriyor. Hızlı ilerleyen ama insanı yanlış bulgulara sürükleyen öykü bir çatı katında son bulurken duyduklarınız ve öğrendikleriniz karşısında ağzını bir karış açık kaldığında kime nasıl hak vereceğini bilemeden öylece bomboş bir beyinle kalıyorsunuz. Amerikan film sektöründe beyaz ve siyah karakter kültürü kendini her zaman göstermiştir. İyi ve kötü intikam filmlerinde haklılık vereceğimiz kişiler vardır. ama Kore sinemasında gri karakterler yaratmaya bayılıyor. Kime hak vereceğimizi bilmediğimiz ve dönem dönem kendimizi yerine koyup acı çekip haklı olmaya çalışsak da başarışız olduğumuz karakterlerden biriside Old Boy. İzlediğiniz her sahnede bir alt metin gizli olduğunu unutmadan izlemenizi tavsiye ederim. her sahnede son sahne için hazırlanmış bir metin olduğunu unutmayın. İntikamın bir yaşam amacı olması ve amacına ulaşan birisinin sonunda ne yapacağını bilemeyerek yalnızlık içerisinde delirip yapmaz denilen her şeyi yapmayı göze aldığını gördüğümüz bu film bence senaryosu bir çok beğenilmiş Hollywood intikam filminden bin kat daha güzel. Şiddetle izlemenizi tavsiye ederim. Film bence "16" yaş ve üzeri bireyler için daha uygun. Mental olarak çok fazla zihin dağıtıcı ve kargaşaya sürükleyici alt mesaj içerdiği için en iyisi "18" yaş üstü bireylerin izlemesi. Okuduğunuz için teşekkürler. İyi seyirler Kaynak: http://www.beyazperde.com/filmler/film-54137/

Animeler ve metafor sevgisini tahmin edebilirsiniz. Sürekli olarak her karede bir anlam buldurma gibi bir özelliği vardır. Bunlardan biriside çiçeklerdir. Kiraz çiçekleri,sarı zambaklar,papatya ve sazlıklar,çimenler... derken kırmızı örümcek zambağı son dönemlerde daha bir dikkat çeken pozisyona geldi. Lycoris Radiata olarak bilimsel sınıflandırması vardır. ancak bir çok isimle bilinmektedir. "Kırmızı örümcek zambağı,cehennem çiçeği,kırmızı sihirli zambak veya ekinoks çiçeği" şeklinde çoklu isimleri vardır. Japonya,Kore,Güney Amerika ve Çin'in ekolojik sistemi içinde yaşayabilen bu bitkinin metaforik olarak çok anlamı vardır. Anime severler için bu çiçek Tokyo Ghoul ile bilinen bir bitki haline geldi. Rİze ve Kaneki sahnelerinde ortaya çıkan kırmızı çiçekler olarak bilinir. Kaneki'nin kendini bulma ve içindeki ghoul ile savaşının temsil edildiği o sakin boş yerdeki kırmızı çiçekler ta kendisi... Japon ve Çin inancına göre bu çiçekler ölmüş ruhların ardından açan bir çiçektir. Ekinoks değişiminde nemli yerlerde açma özelliği gösterir. bu da onlar için mezarlılarda açan çiçekler olarak ölümün temsili haline geliyor. Kırmızı örümcek zambağı animeler içinde ölümün ve yeniden doğuşun sembolü olarak kullanılıyor. Rize ve Kaneki'nin tartışması sonunda Kaneki'nin içinde yaşayan Rize'yi öldürdüğü ve yeniden doğduğu sahnede beyaz karanfiller hızla Kırmızı Örümcek zakkumuna dönüşüyor. Beyaz karanfil saflık ve temiz bir ruh demektir. bunun ölüp yeniden doğuşun simgelenmesi ise şeytani bir inancın ortaya çıkışı anlamına geliyor. Bu çiçeğin anlamı sadece değişim ve ölümden sonra yeniden doğuş değildir. Japon inancına göre insanlar bir daha karşılaşamayacağı ve ya kaybettiği kişilerin yürüdüğü yolda bu çiçeğin açacağına inanır. arkasında bir pişmanlık ve huzursuzluk bulundurduğunu belirtir. değişimin bir pişmanlık olacağı anlamına gelir. Japonya da batıl inançların içerisinde bu çiçeğin birisine hediye edilmesi ölümün onu bulacağı anlamına gelir. bu sebepten Kırmızı Örümcek Zambağı çiçek buketleri içerisine konulmaz. ... Okuduğunuz için teşekkürler...

Bildiğiniz üzere tam üç sezon boyunca Shingeki no Kyojin’i yapımını üstlenmiş olan Wit Studio,son sezonu kendilerinin yapmayacağını duyurmuştu. Bu açıklamadan sonra gözler serinin akıbetine çevrilmişti. Bu duyurunun hemen ardından ise Shingeki no Kyojin’in son sezonu duyurulmuştu. Tabii bu duyuru aynı zamanda akıllarda da soru işareti bırakmıştı. Seriyi üstelenecek olan stüdyo Wit Studio mu olacaktı,yoksa bir başka stüdyo mu? Bu belirsizlik uzun bir süre devam ederken,nihayet bugün bu sorunun cevabını almış olduk. MAPPA,bugün yayımlanan tanıtım videosu ile Shingeki no Kyojin’in son sezonunu yapacaklarını duyurdu. Kuşkusuz herkesin aklında Wit Studio’nun göstermiş olduğu kaliteli animasyon ve müzikleri aynı şekilde gösterebilecekler mi sorusu oluştu. Bu sorunun cevabını vermek güç olsa da muhtemelen kalite konusunda çok da farklılıklar olmayacaktır. Yayımlamış oldukları tanıtım videosunun oldukça etkileyici olduğunu söyleyebiliriz. Manganın verdiği havanın korunduğunu görüyoruz. Animasyonlar da aynı şekilde fevkalade. Müzikler,önceki sezonda başarılı bir iş gösteren Sawano Hiroyuki’ye emanet edilmiş yine. En azından bu konuda içimiz rahat olabilir. Bunun dışında yapım kadrosunda da kaliteli isimler mevcut. Yönetmen koltuğuna Hayashi Yuuichirou oturuyor. Daha önceden yönetmenliğini üstlendiği birçok kaliteli iş var. Bunların başını Dorohedoro,Garo: Honoo no Kokuin ve Kakegurui çekiyor. Karakter tasarımlarını üstlenen Tomohiro Kishi’nin mevcut çalışmaları arasında 91 Days,Dorohedoro ve Tonari no Kaibutsu-kun gibi kaliteli seriler de mevcut. Aynı şekilde kompozisyonu üstlenecek olan isim Hiroshi Seko,Shingeki no Kyojin’in Wit Studio kadrosundan gelme. Animenin anlatımı konusunda çok da farklılıklar olmayacağını söyleyebiliriz. Zira daha öncesinde senaryo işini üstlenen kişi Hiroshi Seko’nun ta kendisiydi çünkü. Attack on Titan 4. sezon fragmanı

High School DxD 4. sezonu 3 Temmuz 2018'de yayınlanmıştı. İzleyicilerin ve takipçilerin çoğu 2020 yılında beşinci sezonun çıkacağına dair heyecanlı bir bekleyişte olsa da sezonun gelişi biraz gecikecek gibi. 5. sezonla alakalı net bir açıklama yapılsa da bir çok form ve blogda hakkında konuşmalar yapılmaya ve tahminler öne sürülmeye başlandı. Türkiye'de de ciddi bir takipçi kitlesine sahip olan bu Ecchi,okul içerikli anime için takipçilerine gecikeceğinin haberini vermemiz gerek. Corona salgınının Pandemi boyutuna gelişi ile stüdyolarında ciddi biçimde çalışmalarında ve programlarında sıkıntı yaşandığı geciken ve belirlenen tarihin çok ardında kalan animelerden anlaşılıyor. Bir çok izleyicinin 2020 yılının ekim ayında ilk gösterimin verilmesini istediğini görsek de net bir lansman tarihi ortaya konulmuş değil. Stüdyo net olarak bir açıklama yapmadı. Bunun yanı sıra bir çok stüdyo seslendirmenlerin çalışmaya başlamadığını bunun Pandemi süreci boyunca zor olacağını bildirmişti. HighSchool DxD'de spekülasyonlarla dolu bir bülten sunsa da net olarak söylenebilecekler şunlardır. 1. Net bir Çıkış tarihi yok. 2. 2021 yılında çıkması daha olasılı olduğuna dair çok yönlü dedikodular var. 3. Ön gösterim olmayacağı ve özel gösterim sunulmayacağı belirtildi. 4. Karakterlerin lise sonrası var olan akışlarına odaklanacağı belirtilmiş (Kaynak güvenilir değil.) 5. Sezon iptal edilmedi sadece askıya alındı. 6. 5. sezon Novel'in 11. ve 12. ciltlerine bağlı kalacakmış. (Dedikodu gibi değil.) ... Gelişmeler oldukça bilgileri aktarmaya devam edeceğiz. Okuduğunuz için teşekkürler. daha önce bu konuda yazılan blog için aşağıdaki bağlantıya tıklayınız;

Bu gün sizlere oldukça sevimli ve hoşuma giden bir siteden söz edeceğim. Bir akşam öylesine manga sitelerinde dolanırken keşfettim. Bir manganın Türk yapımı olması başarılı çizimleri ve bu sitenin desteklerinden söz etmeleri... Açıp baktığımda sanırım uzun süre sitede kaldım. Amacımız reklam değil. 2015'den beri işlevsel olarak hizmet veren bu sitenin hakkında kurucu admininden biraz bilgiler alıp biraz kurcaladım. ve sizinde ziyaret etmenizi belki ilginizi çeken şeyler olursa bakmanızı tavsiye etmeye geldim. Öncelikle amaçlarının ne olduğuna bakmak isterken şu ufak ve hoş mesaj ile karşılaştım. "TRART,bir sanal sanat portalıdır. TRART,ülkemizde kurgusal sanatları geliştirmeyi hedefleyen,çizgi roman çizerliği ve yazarlığında yetenekli ve gayretli insanları bir araya getirme gayesi olan sanal bir kuruluştur. Bu forum sistemi,tamamen bu amaçlar üzerine inşaa edilmiş,gelişmiş bir sistemdir." İşin güzel yanı sürekli etkinlikleri var ve o kadar çok grup var ki illa ki bir tanesi içinde kendinizi bulabilirsiniz. Ben kendi şehrimdeki çizerler ile iletişim kurmak için gruba hemen dahil oldum. çok kişi yok ama sade ve güzel. En güzel yanı ise çizimlerinizi değerlendiren yorum yapan,satın alan ya da çizim satın alabilecek olmanız. Bulunan "Galeri" kategorisi içinde o kadar güzel çizimler var ki gerçekten çok etkilendim. siteyi anlatmaya çabalıyorum ama ben dört beş saat içinde dolaşıp durdum. Keşfedecek çok şey buldum. Bunları anlatmak yerine çizime ilgi duyanlar ya da merak edenler için site linkini aşağıya ekleyeceğim. bir çok alanda çizimlere rastlayabilirsiniz. sadece çizim değil hikaye ve senaryo yazarlığı üzerine de çalışıyorlar. beni en çok etkileyen şey ise Türkiye'de manga çıkartmayı planlayan bir ekip oluşu. ne kadar tutar ne olur bilmeme ama bence bu farklı ve değişik bir deneyim olabilir. çizimleri de hafife alınacak çizimler değil. Siteye uğrarsanız ona da göz atmayı unutmayın. "MCW (manga-Comics-Webtoon) bir çizim projesidir. Temel olarak sizlere şöyle açıklayayım. MCW,üç ayrı çizim grubunun ortak senaryo üzerinden farklı tarz çizimlerle çizgi roman üretmeleri olayıdır. Bu üç grup,en yaygın çizgi roman türleri olan Manga çizim türü,Comic(Amerikan tarzı çizgi roman) çizim türü ve Webtoon çizim türleri ile çalışmalar yaparlar. Her grup çizerleri bu çizim tarzlarına uygun olarak seçilirler ve her grup toplam 5 çizerden oluşur. Kurgu yazarı karakter senaryolarını ve hikayeyi döküman halinde gruplara verir ve gruplar bu hikayeleri kendi çizim tarzları ile çizgi romana dönüştürürler. Hikayelerin hepsi farklı karakterleri ve olayları işlese de birbiri ile bağlantılıdır ve aynı kurgu dünyasında geçer. Okur,hem hikayeyi farklı kollardan takip eder hem de farklı çizim tazlarını görme fırsatı yakalar. Bu projeye TRART olarak geçtiğimiz yıllarda başladık. O zaman kurulan ekipler güzel çalışmalar çıkardılar ve eğlenceli işler ortaya çıktı ama farklı bazı sebeplerden dolayı maalesef projeyi rafa kaldırmak zorunda kaldık. Ancak bu projeyi tekrar canlandırmak,kaldığı yerden devam etmek istiyoruz. Bu projede bize katılmaya ne dersiniz?" Mesela böyle bir projelerinin olduğunu belirtmek isterim. TRArt sitesi hakkında Ahmet Arif SAFİR sitelerini şu şekilde bizlere anlattı. " TRART.org bir sanal sanat platformudur. Ancak sanat çok geniş çaplı bir terim olduğundan daha isabetli bir tanımlama yapmak gerekirse daha çok yoğunlaştığımız şey kurgusal çizim sanatları yani çizgi roman,manga veya webcomic gibi sanatların yazarlığı ve çizerliğidir. Asıl amacımız bu saydığımız sanatları ülkemizde icra edebilecek yetenekli ve gayretli insanları bir araya getirebilmek ve yerli kalemlerden çıkan eserler üretebilmelerine yardımcı olmaktır. Ülkemizde benzer işlevsellikte bir site yok ama bir örnek vermek gerekirse dünyada en benzer ve bilindik örneği deviantart olabilir. Çizmekle veya yazmakla ilgilenen kişiler için yaptıkları şeyleri paylaşabilecekleri bir platform yapmak istedik. Dünya da çok tutulan ve film-dizi sektörü gibi önemli sektörlere kaynak olan genel adı ile çizgi roman olan kurgusal çizim çalışmalarını rahatça paylaşabilecekleri ve başkaları ile etkileşime girebilecekleri bir site yapmak istedik. Ama uğraştıkça sadece bu tür çalışmalar üreten değil çizmekten yazmaktan ya da okumaktan hoşlanan herkesin güzel vakit geçirebileceği bir platform çıktı ortaya. Sitenin çok fazla özelliği var ve kurcalamak lazım ama kısaca bahsetmek isterim.-Bir çizgi roman,manga yada webcomic çalışması olan birinin çalışmasını yayımlayabileceği bölümümüz var burada bir çok çalışma yüklü ve hepsi yerli çizerler ve yazarlar tarafından yapılmış çalışmalar.-Üyelerin çizim çalışmalarını veya yazdıkları şeyleri paylaşabilecekleri bölümler mevcut.-Sürekli devam eden etkinliklere katılabilirler.-Üyeler çizim ile ilgili bilgi edinebilecekleri bir çok doküman bulabilirler veya kendileri bilgi paylaşımında bulunabilirler.-Sitede bir Ödül Puanı sistemi mevcut ve üyeler çalışma paylaştıkça,etkinliklere katıldıkça veya bilgilendirici içerikler yayımladıkça ödül puanı kazanırlar ve bu puanlarla hediye ürünler kazanabilirler.-Profesyonel çalışan üyelerimiz,Freelance bölümümüze portföy ekleyebilir ve gelen iş tekliflerini değerlendirebilirler.-Ayrıca her üyenin kendi profil bölümü mevcuttur ve yükledikleri tüm paylaşımları profillerinde mevcuttur kaybolmaz yada silinmez.-Site arkadaş olma,başka bir üyeyi takip etme,mesajlaşma,etiketleme,yorum yapma,anlık ileti gönderme gibi modern sosyal medya hesaplarındaki tüm özellikleri bünyesinde içerir. " Benim için Türkiye'de nadir gördüğüm bir site biçimi. bir çok site elinden geldiğince her şeyi içine toplamaya çabalar ve bunu daha çok kullanıcıdan öte kendi çıkarları için düzenler. Bu sitede öyle bir şey görmedim. aksine oldukça samimi bir site. Güncel çizim akımlarını takip edebilir,yarışmalara katılabilir,bir çizimi yorumlayabilir,çizimleriniz hakkında yorum alabilirsiniz... Göz atmak isteyenler için sitenin linki aşağıda... " https://trart.org/ "

Gerçek bir hikayeye dayanan ve oldukça duygu dolu sevilesi bir diziden söz edeceğiz bu gün. Birazcık eski ama hala izlenecek kadar güzel. Dizinin Künyesi: Tam adı: 1 Litre no Namida,"1 Litre of Tears" Tür: Romatizm,Trajedi,Aile Yönetmen: Satoko Kashikawa Oyuncular : Erika Sawajiri-Aya Ikeuchi (Başrol) Ryō Nishikido-Haruto Asō (Başrol) Naohito Fujiki-Hiroshi Mizuno (Doktor) Hiroko Yakushimaru-Ikeuchi Shioka Takanori Jinnai-Ikeuchi Mizuo Riko Narumi-Ikeuchi Ako İlk bölüm yayın tarihi: 11 Ekim 2005 Son bölüm yayın tarihi: 20 Aralık 2005 Uyarlandığı eser: Bin Damla Gözyaşı: Bir Genç Kızın Yaşam Savaşı Bölüm sayısı: 11 (140 dakikalık özel bölümü bulunmaktadır ayrıca.) Konusu: Aya 15 yaşında bir lise öğrencisidir. Sınava yetişmeye çalıştığı zaman tanıştığı Haruto ise onunla on dört yaşında yaşında tanışmış aynı liseye ve aynı sınıfa düşmüştür. Aya basketbol oynamayı seven oldukça spora düşkün bir kızdır. annesi eski bir hemşiredir. Evlerinin yanındaki ailesinin dükkanında çalışarak boş zamanlarını geçiren sıradan bir kızdır. Bir gün çok sert düşer ve hastaneye gider. Ancak orada annesinin dikkati ve hemşirelik geçmişi ile dengesinde sorunlar olduğunu fark ederler. Ve omur ilik zedelenmesi yaşadığını,omuriliğinin yavaş yavaş öldüğünü zaman içinde konuşmayacak,yürüyemeyecek ve hareket edemeyecek olduğunu öğrenir. Bunun üzerine hayat küskünlüğü ile baş etme çabası içinde ailesinin ve Haruto'nun büyük desteğini görmeye başlar. Aya da bu hastalığa yakalandığında öncelikle "bu hastalık,bu yaşta neden seçti" diye sitemde bulunur ama sonra sitemde bulunmanın hiçbir faydası olmadığını kabullenerek güçlü olmaya çalışır. Hastalığına rağmen çevreye gülücüklerini bir güneş gibi saçar. bu güneşin gitgide solmasını göstermektedir dizi. Aya'nın günlüğünde yazanlar üzerinden işleyen dizi oldukça akıcı ve ağlatan bir havaya sahip. İzlemenizi tavsiye ederim. "Daha önce başka blog yazarı tarafından tanıtımı yapılmış fakat künye eksikliği nedeni ile yazı silinip,güncellenmiştir." ...

Merhaba sevgili okurlar bu gün üzerinde biraz kafa yorduğum birazda bir Spider-man filmi izledikten sonra aydınlandığım bir konu hakkında konuşacağız. Arada bir bir kaç kişi ile animeler ve animasyonlar arasında benzerlik ve farklılıklar hakkında ufak tartışmalara girip bana sürekli olarak "aradaki fark ne abiciğim ikisi de çizim ve illüstrasyon işte" denildiğini işittim. amatör olarak çizimle uğraştığım ve sinema ile hobi olarak ilgilendiğim için biraz sıkıcı birazda bilgilendirici bir metin taslağı var elimde. Ama öncelikle burada Animasyonlar olarak üç boyutlu çizgi filmlerden söz ettiğimi belirtmem gerek. onlara sürekli animasyon diyeceğim o yüzden şurada açıklamam dursun. Öncelikle şu cevap yersiz kalıyor bu soru için. "Anime Japon çizgi filmidir." Bu cevabı vermek olaylara sadece yüzeysel bakmadır. Çizgi filmler,çizgi romanlar,manga ve animasyonlar o kadar farklı ki bunu ayıt etmek için belli metotlar var. ama can sıkıcı metotlar hakkında konuşmayacağız. daha aydınlatıcı biçimler hakkında konuşmaya başlayacağız. Öncelikle Animelerin bizi neden bu kadar etkilediği ve bağlanıp hayatımız içinde bir yer tuttuğu hakkında konuşalım. Senaryoları değil. baktığınızda temelde hepsinde belli ve eş senaryolar,ana karakter ve kahramanlık öykülerinin tekrarı var. Farklı bir konu üzerinden işleyen anime ve manga bulmak zordur. Genelde nadiren ortaya çıkan ve sadece 12 bölüm süren konusu muazzam ve bağlayıcı animeler görmüşümdür. Onun dışında kahramanın doğuşu gelişimi ve komedi ağırlığı üzerinden farklı bir biçimde olaya zıt karakterli karakterin başarılı olması,sayko bir karaktere dönüşmesi ve intikamcı ruh falan... Biraz Japon Hollywood'u tarzı bunlar. Öncelikle film,animasyon film ve anime izlemeyi severim. Fakat son zamanlarda Anime izlemek pek hoşuma gitmemeye başladı. Bunun sebebinin eski tarzını bırakmış yeni nesil çizerlerin benzer tema ve karakterler üzerinden ilerleyişi. Yeni bir karakter ve yeni bir öykü görmek zorlaştı. Bu gidişle göremeyeceğiz de. Stüdyoların hepsi aynı teknikleri kullanmaya ve yönetmenlerin baskısına rağmen aynı çekim açılarından hareket edişleri artık yorucu ve sıkıcı bir biçim almaya başladı. yapımcı firmaları suçlamak en temizi olur. Kimetsu noYaiba gibi nadiren iyi çizimler ortaya konulup arka plan 24 kare işlerken karakterler 12 kare ve keskin hatlı hareketler ile dikkat çekmeyi başaran yapımlar olsa da diğer animeler de tekrar ve tekrar aynı standart Amerikan animasyon biçimlerini kullanma arzusu devam ediyor. Bu amerikan animasyon tekniğinin ne olduğuna gelirsek. Gerçekçilik! Gerçekçilik ve üç boyut takıntısı. oysa ki bir araştırmada insanların iki boyutu daha hızlı kavradığı ve bilişsel olarak kendisi ile daha net bağdaştırdığı görülmüştür. Anime farkı da tam olarak buydu. iri gözlü ve bir emoji tadında karakterleri ile kavranması net ve kolay biçimleriydi. Açıkçası basit çizim teknikleri ve gerçekten uzak çizim teknikleri ile gerçekliğin içine bırakılması izleyici için var olmayan bir evren tadı veriyordu. şimdi diyeceksiniz ki ne alaka kardeşim. gerçek olmadığını biz biliyoruz. hoşumuza gidiyor. İzleyip geçiyoruz. İzleyip geçmiyorsunuz işte. beyin her ne kadar üç boyutlu görmeye alışık olsa da görüntü beynimize iki boyutlu kaydedilir. Animelerde ise kullanılan iki boyut tekniği ve arka planın netliği karakterin ön planda tutulması için arka planın bulanık olmaması önemli. Eğer arka plan bulanık kalırsa karakter ön plana çekilirse beyin ona gösterilen şeyi görüp geçer. kaydetmez bile. Sadece kısa hafızaya atılır. Ama arka plan ile karakter aynı karede aynı netlikte ise beyin orada bir pencere olduğu ve daha fazlası olacağını düşünür. Şimdi gelelim bunun tatlı ve saplantılı kanıtına. Disney filmlerinden birisini illa ki izlemişsinizdir. Özellikle son dönemde moda olan 3D filmlerinden birisine denk gelmişsinizdir. Çizimleri,arka planları ve her şey o kadar gerçekçi ama bir o kadar animasyon olduğu belli olan biçimde tasarlanır ki üstünde kafa yormayız. izlemeye başlar,bitirir ve sonunda iyiydi ya da kötüydü deriz. hakkında uzun uzun alternatif yorumlar yapıp karakter gelişiminden bile söz etmeyiz. çünkü karakterin geliştiğini görsek bile algılayamayız. Rapunzel filmine değinelim. kesilen saçlar pek bizim için önem ifade etmedi. Çünkü kahraman için önem arz eden sahneler o kadar silikleşmişti ki beynimizde. Üç boyutlu olmasından kaynaklı bu. Konusu zaten sıradan olan bir filmde arka plan bulanık,karakterler üç boyutlu ve en kötü yanı ise harekete kare sayısı arka plan ile eş olduğu için beyin donuk biçimde. Yedinci sanat sinemanın sırrı çekimler ve karelerin kullanım biçimidir. Bunu animasyon filmlerinde Disney stüdyolarında uygulamazlar çok fazla. o yüzden öykünün girişi,gelişmesi ve sonucu önemli olmak zorundadır. komedi de onu tatlandıran yapıdır. Fakat bunca emek ve iki senelik çizimler,stüdyo çalışmaları hepsi sadece iki saat içinde izleyici tarafından tüketilir,sindirilir ve sonunu biliyorsunuz. hele ki hitap ettiği yaş grubu için ilgi çekici olmanın dışına çıkamaz. Prenses hikayeleri ve belli başlı güçlü kahraman imajında düşülen buhranların garip bir şekilde bir anda çözülmesi... 3 ile 20 yaş aralığını hedef alan izleyici kitlesinden sadece 10 ile 15 yaş aralığına hitap edebildikleri için senaryolarında daha derin olmaya çabaladıkça hala sinemanın anlamsal bütünlüğünü bozan yapımcılar elinde kıvranan animasyonların animelerden sadece çizim açısından ayrılmadığını da görüyoruz. Animeler için kare kullanımı oldukça önemlidir. arka planı bulanıklaştırmak karakterin önde kalması gibi durumlar hikaye ve içeriğe zarar vereceği için kaçınılan bir konumdadır. Kahramanın etrafındaki her şey onun dünyasından bir parçadır. yerdeki bir kağıdı alması için bütün zeminin gözükmesi ve onun gibi kağıdı fark etmemiz gerekir. Animeler için 1 sahne yani 24 karede önemlidir. zamanında tek tek elle çizim tekniği ile başlayan öykü şimdi daha teknolojik ilerlese de bizim için önemli olan şeyi hala korumayı başarıyor olması. sahnelerin içinde bütünleştirmeyi bize bırakma. Karakterin çıktığı yolculuk esnasında etrafında değişen her şeyle beraber gelişiminini rakip edip çizer ve senaristin yönetmenin her nesnede bir farklı hikaye yaratarak kendimizce öykülerin içinde tahminler yürütmeye yol açıyor. Gelelim spider-man filmi ne alaka diye sorma kısmına. Biliyorsunuz ki Spider-Man: Into the Spider-Verse 2019 yılında çıkan tatlı hoş bir amerikan animasyon filmi. bir arkadaşım izlemen gerek diye bastırınca açtım ve baktım. harbiden de serinin en güzel filmlerinden birisi olmuş. Konusu Spider-man evrenindeki en bilindik konu. Kahramanın kendini kabul edişi ile alakalı. Güçlerine alışma süreci ve benzeri şeyler. ama filmi güzel yapan şey tekniği olmuş. iki boyut çizim ve üç boyutlu boyama ile yapılmış olmasına rağmen eski çizgi roman teknikleri kullanılmış ve bazı karelerde el çizimleri bazı yerlerde klasik basımdaki mürekkep hataları vardı. benim gibi çizgi roman toplayan okuyan ve animeden önce manga diyen kişilerin gerçekten ayakta alkışladığı bir yapımdı. Kullanılan arka planın gerçek evrensel algıdan uzak ve illüstrasyon teknikleri ile yapılması,boyut algısının izleyiciye bırakılması ve klasik amerikan çizgi roman tekniklerini kullanmayı tercih edip güncel Disney,Pixar ve Sonny stüdyolarının animasyon tekniklerinden kaçınarak arka planı bulanık yapmama gibi hoş teknikler kullanılmış. karmaşık olmayan basit tarzı ile izleyicinin karakterleri çabuk benimsemesi ve hakkında teoriler yaratacak ayrıntıları karelere sığdırması aslında anime yaratma ve kareleme ile aynı teknik. Beynin evrimi hakkında daima şu söylenir. İnsanlar animasyonlarda gerçeğe yakın karakterler gördükçe onun hakkında endişelenir ve onun hareketleri ile ürperirler. korku yapımlarında kullanılan animasyonların gerçeğe yakın olması kişinin bilinç altında o varlığın gerçek olabileceğini ve onun dünyasında olduğunu düşündürür. Animeler ise insana var olan başka bir evrende başka bir hayat varmış gibi bir pencere açtığı için ciddi şekilde her yaş grubuna hitap edip sevilmeyi başarıyor. sürekli olarak gerçeklikten kaçarak gerçekliğe yakın tonları kullanması,olayların gelişiminin de karakterin bütünleyecek çevresel etkenleri parça parça göstermesi gibi teknikleri onu çizgi filmlerden ve animasyonlardan ayırıyor. izleyici için var olmayan ama varlığından emin olduğu bir evren yaratmayı başarıyor. Bu tekniği kopyalayan ve yeni evren yaratma projesine açılan Marvel ve DC de aynı tekniği kullanmaya başlayarak büyük bir süper kahraman evreni yaratmıştı. tutulması ve fan kitlesinin armasını sağlayan yapımcıları ve sermaye koyanları mutlu eden şeyler bunlar. İnsnalar için basit ve iki boyutlu olan şeyler hafızada çok daha kolay yer edinir. Japonya'da bulunan animasyon stüdyolarında sadece çizerler falan var sanmayın. Renk algısının nasıl karşılandığını,beynin çizimlere karşı nasıl tepki verdiğini,hangi yaş grubunun hangi türe ilgili olduğunu araştıran nöromarketing ile ilgilenen araştırmacılarda olduğunu biliyor muydunuz? Bu sayede animelerin tutup tutmayacağı hakkında istatistikleri araştıran ve ona göre yönetmene bilgi aktaran. güncel ve popüler sistem içindeki renklerden tutun yaz ve kış animelerinde ki karakterlerin yüzlerinin nasıl olması gerektiğine karşı büyük bir çalışma var. O yüzden 24 bölümlük bir animenin fikri ortaya çıktığı andan itibaren yatırımcılar ve stüdyolar bir sene boyunca tasarım,taslak ön gösterimde belirli grupların tepkileri gibi şeyleri ölçüyor ve tutacağına inanıyorsa onu servis ediyor. Her yıl yüzlerce anime servis edilse de bunlardan başarı elde eden sadece %30'luk kısmı. Bu da zaten bizim içine kapıldığımız bitince boşlukta kaldığımız animeler. büyük şirketler ve büyük yapımcıların animeleri her nasılsa : ) başarı elde edebiliyor. Bu başarılar ise bizim beğeni ve algımızın okunması sayesinde oluyor. Beğeni ve algıların okunması konusuna çizgi filmler ve animelerin ayrımı ve farkları hakkında konuşurken tekrar değiniriz. Okuduğunuz için teşekkürler. Dilerseniz şunlara da göz atın derim.... https://animediet.net/commentary/what-pixar-and-miyazaki-have-in-common-and-what-anime-can-learn-from-them http://mozartcultures.com/studio-ghibli-pixara-karsi/

Evde kalma günleri uzayıp git gide izleme listemiz tükenirken yeni animeler kendini göstermeye başladı. Düşününce gecikmeli olsa da CloverWorks Stüdyolarının sonunda bize yeni animesi olan "Fugou Keiji: Balance: Unlimed" animesini sundu. Hızla bir kaç bölümü biriktirip tükettiğimize göre hakkında konuşma vakti geldi. Öncelikle biliyorsunuz ki CloverWork stüdyolarından Dakaichi adında bir anime çıkmıştı ve bir çok kişi tarafından sevilmişti. bu sebepten dolayı Milyoner Dedektif animesininde aynı tarzda olmasından endişelenmedim değil. Ve iki bölüm izlemiş olduğum süre boyunca yaoi,Shounen Ai tarzında bir içerik olmadığını anlamış bulunmaktayım. Daha önce manga ve kitap serisi olarak da yazılmış olması ve animenin kitabın temel yapısını koruyacak şekilde ilerlemesinden söz ediliyor. Henüz kitabına göz atmadım. Ama mangası için karakter tasarımından şaşılmadığı ve daha öncesinde Ao no Exorcist animesinde rengarenk hoş karakterler yaratan Keigo Sasaki'nin yine tamda öz niteliklere uygun renk ve karakter tasarımı yaptığını söyleyebilirim. Hatta manga eskilerden olduğu için daha güncele uygun karakterler tasarladığını görüyoruz. Biraz animenin konusuna değinelim. Zengin ve hayatının sahteliğinden sıkılmış olan Daisuke Kambe ailesinin ona sağladığı sonsuz limitli parası ile kendisini dedektifliğe adamaya karar verir. bunun içinde İngiltere'den Japonya'ya geri dönüş yapar. Daisuke para ile herşeyi çözebilecek olduğuna inanan bir karakterdir. Ve bu süreç içinde ise sorunluların atıldığı Modern suçlar birimine girmeye karar verir. Orada bulunan ve daha önce birinci tim denilen oldukça popüler yerden sorunluların atıldığı birim olan Modern suçlara gönderilmiş olan Haru Katou ile ortak olacaktır. İkilinin birinci bölümdeki olayla aralarında sürekli gerilim olacağı ve bu gerilimin çekişmelere sebep olacağı ortaya çıkıyor. Haru ve Daisuke'nin hayata bakışlarının farklılığı ise animenin adından belli oluyor. Denge Haru tarafından temsil edilirken limitsizlik ise Daisuke tarafından temsil ediliyor. İkilinin gizemleri çözmeye odaklı olarak aralarındaki sorunları ve hayatlarındaki soru işaretlerini girerek işleyecek olan dedektiflik serisi ilk bölümden merak uyandırdı mı? Eh işte! Ortaya çıkacak sorunların ikinci bölümde daha çok yansıtıldığı ve ön gösterimler ile olayların daha da derinleşeceğini görüyoruz. Gerçi Bungou Stray Dogs animesi ile aynı yelpazede ilerleyeceğini ön görüyorum. Ana karakterleri destekleyen yan karakterlerin öyküleri ile renklenip genişleyeceğe benziyor. Swort art Online yönetmenliğini de yapan Itou sürükleyici şekilde olayları objektif içine alacağını düşünüyorum. İzleyiciye ufak detaylar vererek olayı sonda heyecanlandıracağını ortada. Müzikler ise Pyscho Pass serisinin müziklerini yapan Yuugo Kanno tarafından yapılmış. Kapanış müziğinin açılıştan daha iyi olduğunu düşünüyorum. Milyoner Dedektif için en önemli nokta ise sanırım bir süre bizim için uzatıldıkça tadı kaçan serilerden uzaklaşma fırsatı sunacak olması. Yeni karakterler ve yeni öyküler göreceğiz gibi. Göz atmanız için fragmanı şuraya bırakıyorum:

Son günlerde Corona mevzusu ile gündeme gelen Çin hakkında bu gün başka bir konuyu gündeme getirmek istiyorum. Biliyorsunuz ki evde kalmak zorunda olduğumuz bu günlerde izlenecek ve okunacak stoğumuzu zorlamaya başladık. her şey sırası ile bitip tükenirken zamanında merakla aldığım bir kaç eski kitabı buldum ve "savaş sanatı" kitabıda buna dahil oldu. Bir çok uygarlık tarihinde savaşlar vardır ancak savaşı bir sanat olarak görmek... İşte bu incelenmeye değer bir konu idi. Öncelikle 2000 yıl önce yazılmış bu kitabın hala günümüzde uygulanabilirliğini tartışmak istiyorum sizinle. Kesinlikle ulusal ya da uluslar arası savaşlar eski prensiblerde ilerlemiyor. Ama hala basit ve belli kuralları var. Silahlar değişti,güç dengesi değişti ama eskimeyen ufak taktikler hala aynı kalmış durumda. "Yem ile çek" "Kargaşa çıkarıp vur" Sun Zi (Tzu) tarafından yazılan bu kitap oldukça basit bir dille savaşın akışını ve savaşın gidişatını çözmek maksadı ile ortaya konulmuş bir eser. Biliyorsunuz ki ülkemiz konum gereği bir çok savaşın içinde yer aldı ve hala savaşlar sürmekte. Ama bu gün bu kitabı ulusal ve uluslararası savaşlar için değil kendi hayat savaşımız için kullanmamız gerektiğinden söz edeceğim. Çok fazla strateji ve savaş oyunu oynayan birisi değilim ama başına oturup ordularımı kazanana kadar besleyip ileri doğru adım adım gitmeye kafayı taktığım dönemlerde oldu. Hem tarihsel hem oyun açısından ve güncel durumlarla kitapta yer alan savaşmanın bir sanat olduğu düşüncesi ile bazı şeyleri düşünmeye başladım. Aslında Sun Tzu şunu da belirtmiş "hayat en büyük savaştır". Hyat boyunca sürekli bir şeyler ile mücadele etmek zorunda kalıyoruz. Çevremizle,okulumuzlar,iş yerimizle ve en önemlisi kendimizle. İnsan arzuları olan bencil bri varlık olduğu için en büyük savaşı kendimizle verip kazanmak için bir çok kozu kullanıyoruz. Hangi kişiliğimizin kazanacağı tamamen hangisini beslediğimizle alakalı. Ama her insan kendisi ile olan savaşı kazanır. Diğer açıdanda kaybeder. Savaşta en temelde bir zafer algısı yoktur. Zaferden öte kazanç vardır. daha az kayıp veren taraf tamamen kazanmış sayılmasada kazanır. Bu yüzden zafere giden yol kazanmakla başlar diyor kitap bize. ve bu kazanmanın adım adım olduğunu söylüyor. Savaşın en acımasız yanı ise sürekli kendimizdenden bir şeyler kaybetmek zorunda olduğumuzla alakalı. Bu bir meydan savaşı ise toprak kaybetmesne bile adam kaybetmek gibi. Ya da işi yerinde,çevrende verdiğins avaşta konumunda sağlam durmak için çevrenden bir şeyler ve birileirni kaybetmekle özdeşebilir. Doğrusu Doğu Asya felsefesinde asla kazanç olmadığını izlediğinzi bazı animelerde de görürsünüz. Daima birileri ölür. Ölmek zornda olur. Bu kişiler ana karakterin hep çevresindeki ve ona değer veren kişilerdir. Ama ölümler ve kayıplar karakterimizi hep güçlü yapar. Lao'nun felsefesinde bunun için hatalardan ders çıkarıp sabırlı ve erdemli olma yolunda ilerlemek için verilen adaklar olarak ifade eder kayıpları. Sun Zi ise savaşta her kaybın kazanmak için bir adım daha ileri gitmek olduğunu düşünmez. Ne kadar az kaybeder ise o kadar kazanmış olur bir ordu der... Buna çok katılmıyorum. Kayıplar vermek aslında eksilmek değildir açıkları fark etmektir. Savaşı sanat yapanda budur. Kayıpların yenilgiye giden yol olduğunu düşünmek sadece hırslı bir general olmaya neden olur demiş başka bir dörtlüğünde. Kayıpların kargaşa ve kaosa sebep olmasını engellemek için savaşmayı önce okuyarak öğrenmek gerektiğini düşündüğü için bu eseri kaleme almış. Düşününce savaşta oldukça önemli beş şeyden söz ettiğini gördüm. Rakip/Düşman Ordu/Cephane Savaş meydanı/Coğrafya Strafteji İstihbarat Bunlaı önceden ayarlamak ve hesaplamak gerektiğini söylüyor. Özellikle bunların sıralamasının çok önemli olduğunu belirtmek gerekir. Şimdi anlatacaklarımı kendi hayatınıza uyarlamanızı talep edeceğim... Bir rakibin olması onu düşman yapmaz. Düşman işgalci ve tehditkardır. Düşmanını tanımak için onu rakip olarakda görmemek gerekir. Rakip senin ilerlemeni ve gelişmeni sağlar. Düşman ise gerilemeni ister. Düşman ile rakibi ayırt etmek gerektiği savaş sanatının ilk maddesi olarak derlenebilir. Ve daha sonra düşmanı tanımak için istihbarat kullanmak gerek. İstihbarat o kadar önemlidir ki... Bütün ordunun ilerleyişi ve kazancı buna bağlıdır. Ardından ordu gelir. Ordunu tanımlamak ve saymak gerekir. Ne kadar piyade ya da süvari olduğunu bilmek gerekirmiş. Ve ordunun ihtiyacına yetecek cephanenin olması gerekirmiş. Asla cephaneye göre ordu belirlenmemli imiş. O zaman yaya koyacak ok olmadığında kılıç sallayacak adama ihtiyaç duyulur. Önce ordu daha sonra cephane gelirmiş. Ve son olarak savaş meydanı ile coğrafyanın belirlenmesi. Düşmanın çok iyi bildiği yerlerde savaşmak onun galip gelmesini sağlar. Onun cağrafyasında olmak onun avantajlı başlamasını sağlar. Bu yüzden satranç tahtaları belli simetri ve eş değerde yapılmıştır. Rakipler eş olsun diye. Dikkatinizi çekerim rakipler. Düşmanlar arasında asla eşitlik olmamalıdır. Üstün olan bir taraf olmak zorundadır. Vekendi bildiğin meydanda savaşmak en doğru stratejinin sahibi olmanın yolunu açar. İşin özetine gelirsek 2000 yıl önce bizim bu gün hayatta kalmak için verdiğimiz savaşın kuralları yazılmış durumda. Bu bazen toplu tüfekli bazense sadece çevremizle verilen bir savaştır. Sonuçta savaş savaştır ve zafer en büyük kazançtır. Hayatta kalmaya devam...

2. Dünya savaşı denilince akla ilk olarak Hitlerin ve Alman İmparatorluk ordusunun gelmesi oldukça doğal. Yahudi ve daha bir çok kişiye yapılan işkenceler,Avrupa'yı kırıp geçiren soykırım der iken 2. dünya savaşının bir diğer cephesi olan asya cephesinin de korkunç yüzü ile karşılaşacağız. Mançurya Operasyonu sırasında kurulan Japon ordusunun 731. Birim'inin çoğu kişi tarafından bilinmeyen korkunç yüzünü göreceğiz. Tecavüzlerin,diri diri gömmelerin,köleliğin ve yamyamlığın yaygın olduğu bu birim aslında tarihin en büyük katliamcısı olarak belirtilen Hitlerin bile üstünde korkunç şeyler yapmışlardır. Öncelikle Mançurya operasyonuna dair ufak detaylar verelim. Mançurya hem Rus Kızıl Ordusu hem de Japon İmparatorluk ordusu için oldukça önemli olduğu için bu bölgenin alınması kararı verildiğinde şiddetli bir çatışma başlamıştı. Tek bir operasyon adı altında tam olarak altı büyük operasyon gerçekleşmiştir. Ve bu süreç içinde çatışmaları bastıracak 731. birimin korkunç işkenceleri başlamıştır. 731. birimden namı diğer İshii Biriminden söz etmeden önce Mançurya Operasyonu içinde yer almış kronolojiyi şuraya Wikipedia alıntısı olarak yapıştırayım. (biliyorsunuz artık Türkiye'den erişime açıldı Wikipedia hemen kullanmak şart ? ) Khingan-Mukden Ofansif Operasyonu (2 Eylül 1945 9 Ağustos 1945) Harbin-Kirin Ofansif Operasyonu (2 Eylül 1945 9 Ağustos 1945) Sungari Ofansif Operasyonu (9 Ağustos 1945-2 Eylül 1945) Güney Sakhalin Ordu Grubu Ofansif Operasyonu (25 Ağustos 1945 11 Ağustos 1945) Temellük Landing Operasyonu (13 Ağustos 1945-16 Ağustos 1945) Kuril Landing Operasyonu (18 Ağustos 1945-1 Eylül 1945) 731. birimin yaptıklarına bakarsak aslında uluslararası olarak ne kadar büyük suçlar işlediklerini görebiliriz. Bu birimin kurulma amacı imparatorluğun savaşa karşı güçlü askerler ve mühimmat geliştirmekti. 2002 yılında Uluslararası Bakteriyolojik Savaş Suçları Konferasında Japonların yaptığı deneyler sonucunda yaklaşık olarak 580 bin kişinin öldüğü belirtilmiştir. bu kadar kişinin öldürülmesi hem düşmana korku vermek hemde deneyler yapmaktı. Çin'li askerler üzerinde hipotermi çalışmaları,basınca dayanıklılık ve işkencelerin insan üzerinde bıraktığı fiziksel ve ruhsal hasarı ölçmek için çeşitli deneyler yapılmıştır. bir kaynakta gösterilen işkenceler ise aşağıda yer alıyor. Bu fotoğrafta 731. birim tarafından öldürülen kişilerin zamanla iskelet haline gelmiş bedenlerinin soruşturma ve incelenmesi üzerine çıkarıldığını görüyoruz. Bir çok yara iskelette iz bırakabilecek kadar derin olduğu için antropologlar ve işin uzmanları tarafından verilen hasarın tespiti yapılmıştır. 731. Birimin en garip huyu ise insan eti yemesi idi. Öyle ki canlı bireylerin uzuvlarını kesip gözleri önünde yiyor ve onlara da yediriyordu. Psikolojik olarak baskı kurmak için yamyamlık gösteriyorlardı. İshii'nin birliğinde esirleri yemek oldukça popüler bir durumdu. Japon askerleri esirlerin etlerini zevk için yiyorlardı. Bir hintli savaş esiri şu sözlerle onların zevk için insan eti yediklerini belirtmiş. "Bazı durumlarda Japonlar,canlı canlı insanların etlerini kesip kopararak yerdi. İlk olarak esirlerden birini seçerler,öldürürler ve yerlerdi. Daha sonra her gün bir esir seçmeye başladılar. Ben kendi gözlerimle 100 esirin öldürülüp yenildiğine şahit oldum. Canlı canlı kesilip biçilen esir daha sonra bir çukura atılarak ölüme terk edilirdi.” 731. birim neden Almanların yahudi kampları kadar tepki görüp bir çok kişi tarafından bilinmediği hakkında en önemli durum,2. dünya savaşını bitiren atom bombasının Hiroşima'ya atılması ile Japonların madur konumuna geçmesi oldu. Amerika bombayı atmak zorunda olduğunu söylediğinde Japonlar Hint Okyanusunu geçmek için yeterli donanıma sahip durumdaydı. Durdurulamaz ve korkutucu bir ordu ve birlik kurmuşlardı. Mançurya'da korku ve kaosu sağlayan 731. birim gibi bir çok birim kurmayı planlamışlardı. Ve durdurulamaz Güneş İmparatorluğu Adolf Hitlerin en büyük destekçi olmaya hazırlanıyordu. Amerika ve Rusya 731. birimi gibi binlerce birim oluşturulacağı gerçeği ile savaşa ciddi bir giriş yapmıştı. Korkunun temel sebebi insanlık dışı bir kamp kurulması olmuştu. Yahudi kamplarının bir benzeri olan bu yerde sadece çinliler yoktu. En çok hasarı ve kaybı Çinliler yaşamıştı. Bunun açıklaması ise şu şekilde yapılmıştır. 731. birim generali Shiro İshii yakalandığında asla pişmanlık duymamış ve biriminin yaptıklarının doğru olduğunu savunmuş. Bu korkunç olaylar sonucunda sadece askerler değil,binlerce sivil,çocuk ve yaşlıda bu işkencelere maruz kalmış ve yaşamını kaybetmiştir. Savaşlar sadece cephelerde korkunç değildir. Esir kampları ve daha korkutucusu ölüm kamplarında yaşananlar,sömürüler sırasında yaşananlardır. 2. dünya savaşı ne kadar uzak geliyor olsada bugün hala bu işkencelerin izlerini taşıyan aileler ve toplumlar var. Ve ne yazık ki bu işkenceleri yapanlar hiç bir bedel ödemedi. Sadece atılan atom bombalarının ardında kaybolup gitti bu olaylar. Bir belgesel dışında olayları anlatan başka bir şey kalmadı. Japonya bu olaylar için asla maddi-manevi hiçbir şey ödemedi ve ödemeyecekte. Çünkü savaştı bu... Ölenler ve öldürenler olurdu. Okuduğunuz için teşekkürler. Kaynaklar: https://medium.com/@__poorrichard/2-dünya-savaşında-japonların-i̇şledikleri-savaş-suçları-üzerine-e595c1a6fd14 history channel belgeseli: 731. birim https://onegonusuo.blogspot.com/2017/01/ii-dunya-savasnda-japonlarn-yaptg-ve.html Salgınlar ve Salgın Hastalıklar Kitabı

(Bir ufak not: görecekleriniz rahatsız edici olabilir. Ancak sen sayfayı kapattığında var olmayacağı anlamına da gelmez ...) Dünya üzerinde o kadar çok gelenek var ki bunların hepsinin her toplum için ve her canlı için uygun olmadığını söylemek gerekir. Bir yanda dini gelenekler bir yanda edinimsel gelişen gelenekler... Bunca şeyin içinde her seferinde kapalı kalmış toplumların kendi içinde koruduğu korkunç geleneklere rastladığımda içim ürperiyor. Bu sefer ki gelenek ise 500 yıldır Kore,Japonya,Tayland ve özellikle Çin'de tüketilen bir hayvanın yenilmesi ile alakalı. Yulin festivali. Bir zamanlar inanılmaz şekilde gündemde olan ve 2019 yılında kutlanmasına izin verilmediği söylenilen (biliyorsunuz Çin hükümeti sansürleme ve yalan habere bayılır o yüzden onların medyasından öğrendiğim hiçbir şeye güvenmiyorum) "Yulin Festivali"... Yulin Köpek Eti Yeme festivali anlatıldığı kadar korkunç şekilde yapılıyor/gerçekleşiyor. Fakat şu gerçeği unutmayalım ve çin halkına boşuna şiddetle her bireyine en azından küfür etmeyelim. Çin'de yaşayan insanların %70'i hiç köpek eti yememiş. Ayrıca Çin'de bir çok kişi bu festival dikkat ve tepki çekmeden önce "Yulin" diye bir şehri ve bu festivali bilmiyordu. Biraz mitsel biraz da tarihsel olarak bu festivalin daha doğrusu köpek eti yemenin temeline inelim o zaman. Çin'de doğan bir birey aslında bir çok ülkede doğan yaşıtlarına göre oldukça kötü durumda büyüyor. Afrika'nın Asya'da ki bir biçimi gibi. Eski kökenli ve oldukça kalabalık bir yer. Etnik olarak çok karışık,dinsel ve geleneksel olarak çok fazla ritüele ev sahipliği yapan bir yer. Bunun yanı sıra nüfusu o kadar artmış durumda ki besin dengesi sağlanamayacak kadar kötü durumda. Bu yüzden birçok coğrafya da yenmesi garip olan hayvanları tükettiklerini biliyoruz. Yılan,yarasa,su samuru,tavus kuşu,dağ gelinciği... ve nicelerini tükettiklerini söylemek gerek. Köpek ve kedi de bu yenilen hayvan grupları içerisinde. Açlık durumunda,sokaklarda hızlıca üreyebilen hayvanları yemelerini garipsememek gerek. Zamanında büyük açlıklar ve sefaletler yaşayan bizlerde bu gün garipseyeceğimiz şeyleri yedik,hattı bir kaçı geleneksel yemek kültürümüze bile eklendi. Bir çok köpek eti kasabı olan Yulin vatandaşları bu geleneğin yıllardır hatta yüz yıllardır hanedanlık içinde olduğunu savunuyor. Ancak şu gerçeğe bakarsak 13. yüz yılda çocuklar için yazılan bir kitapta köpek yenilecek bir hayvan değil,evcil olarak yetiştirilecek bir hayvan olduğu belirtilmiştir. Bu durumda Çin hükümeti şiddetle köpek eti yeme geleneğinin Çin halkına atıf edilemeyeceğini bunun Yulin halkının turist çekmek ve sermaye oluşturmak için 2009'da yarattığı söyleniyor. Bu açıklamayı mantıklı kılan çok şey var. Öncelikle Çin'de egzotik hayvanlar tüketilse bile en fazla tüketilen et domuz ve tavuk etinin yanı sıra balıktır. İnsanlar ayrıca sokakta büyüyen ve kuduz gibi ciddi hastalıklar taşıyan hayvanların etlerini yememeleri gerektiğini bildikleri için sokak hayvanlarını avlamaktan kaçınıyor. Buna rağmen komşusunun köpeğini kaçırıp yiyen var mı? Var! Ancak Yulin dışında büyük kıtlıkların yaşandığı yılların dışında başka yerlerde köpek eti zevk ve 21 haziran dönencesini kutlamak için asla yenilen bir et olmamıştır. Çin Kaynaklarında arama yapıldığında köpekler avcıların yanında ava yardım eden dostlar,çocukları büyütürken onlara koruyuculuk yapan sadık dostlar olarak biliniyor. Av hayvanı ya da eti ziyafette sunulan bir canlı değil. Protein oranı farklı olduğu için insan için lezzetli bir yemek olacağı düşünülmez. Bir çok Çin Cumhuriyeti vatandaşı köpek ve kedi eti tüketen insanların,düşük kalitede insanlar olduklarını,toplumun onlardan nefret ettiğini ve sürekli olarak aşağılandığını söylüyor. Yulin Köpek Eti yeme festivali Çin halkı tarafından şiddetle kınanıyor ve o festivalde hızla bütün köpekleri kurtarmak için ciddi çalışmalar yapılıyor. Sokaklarda köpek toplayanların linç edilmesi,polislerin yardımı ile,el koyulan ve satılacak köpeklerin salınması gibi aktivistlerin çalışmaları var. Eskiden büyük kıtlıklarda yenmiş olmasına rağmen bu gün ileri medeniyet seviyesinde olan hiç bir toplumun bu davranışı insanca bulmayacağını bilen Çin Cumhuriyeti yönetimi son zamanlarda Dünya'dan yükselen seslerle bu olaya ciddi bir şekilde müdahale etmeye çalıştığını söylüyor. Yazının devamı sürecinde büyük kıtlıkta dünyada insanların çok garip şeyler yediğini hatta bazen kendi yeni doğmuş bebeklerinin başkaları tarafından çalınıp yenildiğinden söz etmek isterdim ancak meraklısı kendisi araştırsın. Konunun devamında Köpek eti yeme alışkanlığı ya da Yulin halkına göre geleneği insanı kötü ruhlardan uzak tutup cinsel gücü arttırdığı söyleniyor. Turistler için gerçekten korkunç görüntüler sergilemeleri onların vahşetle insan çekme durumunu ters etkilemedi. Gerçekten de köpek eti denemek isteyen binlerce insan Yulin'e gitti. Bu sadece Asya'lılar için geçerli değil. Bir çok avrupa ve Birleşik devlet vatandaşları oraya eti denemek için gitmeye başlayınca Çin Hükümetine baskı daha fazla arttı ve 2018 festivalini belli nedenler koymadan iptal edeceğini duyurdu. Ama edemedi ve yien sokaklarda bir curcuna başladı. Üç köpek avcısı aktivistler tarafından dövülerek öldürüldü,binlerce köpek turist ve yerli halkın sofrasına sunuldu. Hükümet desteklemesede özel şirketler bu festivali fazlası ile desteklediği için iç kargaşaya sebep oluyor. Sadece bu konuda yulin halkı ya da Çin hükümeti suçlu değil. Köpek eti yeme geleneği Güney Kore'de de uygulanıyor. Orada köpek eti için özel yetiştirilen köpekler olduğu ve yakın zamanda aktivistler tarafından kurtarıldığı biliniyor. Bunları düşününce insanların doğada var olan her şeyi tüketme çabası bana hayatta kalmak için hala ilkel dürtüsünü kullanan "bizler için hayvan" dediğimiz canlıları anımsatıyor. Kalabalık,kirli,baskı altında olan,topraklarının yarısı verimsiz durumda ki Çin de insanların her türlü hayvanı yemesi belki bundan beş yüz yıl önce garip karşılanmazdı ancak hala 2020 yılında zevk için egzotik hayvan tüketip,hiç bir tarihi turistik yeri olmayan Yulin'in dikkat çekmek için köpekleri vahşice öldürdüğü bir festival düzenlemesi... Ne bileyim biraz ilkel bir dürtü gibi... Görgüsüz ve homosantrik bir yapı. Bu tür insanlar için aslında güzel bir laf vardı. Kimin söylediği pek aklımda değil ancak doğru hatırlıyorsam şöyleydi; "Bir toplum içinde nüfus artarsa ve bir taraf yükselip bir taraf batmaya başlarsa yukarı çıkanın pisliği aşağıda kalanı boğdukça onlar için pislik tek var olan gerçek olmaya başlar ve o zaman kontrolsüz bir alt tabaka halkı ortaya çıkar." Okuduğunu için teşekkürler. Farkındalık yaratmak için bu tür alt tabakaya pislik yığmak ya da o pislikte boğulmak istemiyorsanız dengeyi sağlamaya çabalayın.

Merhabalar. Öncelikle uzak doğu başlığı altında açtığım bu konu hakkında ufak bir bilgi vermem gerek. Uzakdoğu ve Uzak Asya'da cinsiyet kavramı batının aksine sadece iki kalıp şeklinde değildir. Tayland'da resmi kabul edilen 5 cinsiyet olması,Çin imparatorlarının erkek sevgililerin varlığının yüz yıllarca halktan saklanmaması ve efendilerine sağdık Samurayların evlenmemeye dair ettikleri yemin sonucu birbirlerine karşı besledikleri dostluğun zamanla aşk kavramı kazanması gibi durumlar olduğunu belirtmem gerek. Bu gün sizinle Samuray'ların ufak sırlarından ve aslında Japonya'nın da beş cinsiyet kavramını geleneksel olarak içinde tutmasına rağmen batıcıl sistemin etkisi ile değişiminden söz edeceğiz. Bundan söz ederken arkadaşımın tavsiyesi üzerine güç bela bulup izlediğim Gohatto filminden yola çıkarak konuşmak isterim (İngilizce adı Taboo bu şekilde daha rahat bulunduğunu belirtmek isterim merak eden olursa). Konumuza gelirsek,biraz tarihi bir girişle başlamak isterim. Son zamanlarda kafayı taktığım eski medeniyetlerde cinsiyet algısının farklılığının yeni dünya kurallarından çok farklı olduğunu söylemeye çekinmem ve bunun için ciddi kaynakçalar verebilirim. Yunan mitolojisinden yazılı kaynaklarını,İran,Pers imparatorluğunun Anadolu'da ve İyonya sularında yaşattığı geleneklere kadar cinsiyet algısının nasıl bir farklılık taşıdığı bariz şekilde karşımızda. Kadın doğurgandır. Erkek doğurganlığı sağlar. Ancak bir erkek bir kadına aşık olmak zorunda değil. Üzülerek söylüyorum kadın için batı ve ortadoğu topraklarında aşk kavramını pek nitelendirmemişler. Aksine sadece bir erkeğin onun için dünya olduğundan söz ediyorlar. Ancak savaşçı imparatorluklar a ve uzun savaşlarda büyük ordularda erkeklerin erkeklerle yaşadığı ilişkiler hem dostlukla hem aşkla bağdaştırılmış. Birazda saya toplumlarına bakarsak onların bu konuda daha açık görüşlü olduğunu ancak susmanın her şeyi sır olarak sakladığını söylemek gerekir. Kadınların cinsel eğilimlerinden çok söz edilmezken erkekler hakkında ciddi konuşmalar olduğunu söylemek gerekir. Biz bütün Asya için değil daha uzak doğuda yer alan Japonya'nın savaşçıları olan samuraylara bakacağız. 19. yüzyıl Japonya'sında eşcinsellik alay konusu olarak gösterilse de hala kabul edilebilir bir durumda. Bunu filmde görmenin yanı sıra Oksaçan'ın kitabında şöyle okuyoruz. "Japonya'ya misyonerler girene kadar onlar için doğanın yaratmış olduğu sıradan bir davranıştı üremek,sevişmek ve bunun için partner seçmede sınırlar olmaması... Misyonerler yasaklar ve tabuları getirerek onlar için utanç duyulan bu davranışın günah olduğunu belirttiğinde Samuray geleneği son bulmaya yakındı." Bu durumda batı inançlarının doğuya taşınması ile aslında var olan geleneğin bozulduğunu görüyoruz. Samuray geleneğinin bitmesi hem düzenli ordunun kurulması hemde beylik sisteminin kalkmasına ve artık batı tarzı yaşama geçilmesi ile alakalı olsada bu geleneksel sistem bir çok kişi için onur kaynağı ve geçim kaynağıydı. Dokunacağımız nokta sistemin ortadan kalkmaya başlamasının öncesi ile alakalı. Gohatto da işler biraz iç savaşın başladığı daha 19. yüz yıla yakın dönemlerde gerçekleşiyor olduğu için orada bahsedeceğim şeylerden birisi bu eşcinsel ilişkilerin biliniyor olmasına rağmen göz ardı edilmesi ve Samuray birlikleri arasında oldukça sıradan karşılanan ve konuşulması yasak şeylerdi. Ana karakterin yaşadığı bulanık olayların içinde Samuray birliği içinde bu durumun yaygınlığı ve istismarların sıklığını görüyoruz. Ve bu sadece halkın içinde olmayan özel yetiştirilip efendisine ölümüne sadık adamlar için geçerli değil. Beyliklerde bir çok yetkili kişinin bir kadınla evli olmasının yanı sıra erkek bir sevgili edinmesi oldukça normal görülüyor. Gohatto filminde aslında sanılanın aksinde çirkince şeylerle göz göze gelebiliyoruz. Bunlardan en önemlisi ise kast sisteminin getirisi olan itaat yüzünden çok fazla kişinin istismara uğramış olması. Ve işin acı veren noktası bu gerçek hikayelerden derleme bir film olması. Yani izlediğiniz kurgunun bir zamanlar yaşanmış olması kan donduruyor. İzleyen sosyolog arkadaşım olayı şöyle değerlendirmişti; "Toplumun üst kesiminde katı kuralların arasında sıkışıp kalmış insanların kıskançlıkları ve hiyerarşi içinde yer edinmek için girdikleri savaşta duygusal boşluklarını doldurma çabaları aslında bu. Orada bulunan bir çok samuray kadınlarla ilişki yasak olduğu için bu yolla baskın erkek modelini oluşturma çabası içinde. Bu yaşanan ilişkiler sır olarak tutulsa da dövüşmek için karşı karşıya geldiklerinde baskınlık kurma gereksinimi olmadan rakibini ezebilecek kadar cinsel yakınlık ve baskınlık kurmuş oluyor." Bu yoruma katıldığım yerler kadar katılmadığım noktalarda var. İstismar durumu olduğu doğru. Film için bunu ve yaşanan bazı durumlar için konuşmak doğru ancak başka gerçek öyküler üzerinden ilerleyince iki samurayın genelde birbirlerine yarenlik etmeleri durumu ile hemcinsle ilişki ve aşkların doğduğundan söz ediliyor. Öyle ki Çin imparatorluğu içinde imparatorunu imparatoriçe kıskanmasın diye ihtiyaçlarının giderilip ona dostluk etmesi için bir erkek yetiştirildiği söylenir. Samuraylara tekrar dönersek,batıdan gelen yeni "ahlaki" çerçevenin içinden bakmak doğru olmaz onların bu yaşamına. Bu yüzden onların öykülerini anlatan bir kaynaktan söz etmek gerekir. "Erkek Aşkının Büyük Aynası" 1867 yılında Ihara Saikaku tarafından yayınlandığında saklanan bir çok sırda ortaya çıkmıştı. Samurayların oğlan sevgilileri sadece içlerinde değil dışarıda zengin bir tüccar,sıradan bir sahaf olabiliyordu. Kısa kısa öykülerde büyük aşkları ve kıskançlıkları işliyordu. Burada sadece genç sevgililer değil samurayların yaşlı olgun sevgililerine edilgen cinsel yaklaşımda bulunduğundan söz ediyordu Saikaku. Paul Gordon Schalow'ın bu etkenlik(aktif) ve edilgenlik(pasif) kavramlarına yaklaşımını açıklayışını size aktarmak isterim. Japon kültürü içinde cinsel özgürlük vardı ve bu özgürlük hem kadınlar hem erkekler için geçerli miydi tartışılır. Ancak "Modern Japonya'nın İlk Dönemlerinde Erkek Aşkı" eseri sansasyonel olan gerçeği ortaya koyuyor. Erkekler kendilerini her türlü cinsel ilişkide görmeyi tercih ediyordu. Her türlü zevki tatmanın gerekli olduğunu düşündükleri için cinsel olarak kendilerine belli sınırlamalar koymuyordu sadece bu ilişki anında etken ve edilgenlik için var olan yaş sınırından söz ediliyor. Erişkin olmayan her oğlan edilgendir. Erişkinler ise etken ve edilgenliği kendisi tercih edebilir. Şunu belirtmem gerek 19. yüz yıldan sonra yavaş yavaş hukuki olarak eşcinsellik kabul görse de uzun süre boyunca samuraylar ve rütbeli kişiler arasında bu zaten kabul görmüş normal bir davranıştı. Anormal olarak görülmesi evlenme şansı olup evlenmeyerek bir erkeğe bağlı kalma çabası içinde olan erkekler için geçerliydi. Samuraylar için efendisi izin verdiğinde evlilik yolu gözüküyor ancak hala erkek aşıkları ile vakit geçirmeye devam ediyorlar. Ufak bir not olarak,Meiji – Shouwa Dönemlerinde eşcinsellik yasaklanmış ve bunun temel nedeni Hristiyan ahlakının oraya misyonerlerce taşınmış olmasıdır. Meiji Devrimi zamanında geçen Gohatto filminde devrim döneminde eşcinselliğin henüz yeni yeni ahlaki bir suç ve anormallik olarak görülmeye başlandığını fark ediyoruz. İşi özüne gelirsek; savaşçı olarak kendi cinsi ile bir arada kalmak zorunda kalan ve evlilik ile kadınlarla ilişki yaşaması yasak olan kişilerin eşcinsel ilişkiye yöneldiğini görüyoruz ancak Ihara'nın yayınlanan kısa kısa öykülerinde toplum içinde eşcinsel birey sayısının da az olmadığını ve zamanla değişse de oldukça etkileyici aşkların yaşandığını okudum. Merak edenler için bir not: Film içinde fazlası ile eşcinsel cinsel ilişki bulunuyor. Eğer Homofobik bir birey iseniz ne acaba bu diye girip bir sanat eserine küfür etmeyin. Okuduğunuz için teşekkürler.

Taoculuk ve Tao felsefesi. Bu gün sizinle aslında hayatımızı şekillendirirken her an kullandığımız kuralların yaklaşık olarak milattan önce 6. yüz yılda yaşamış Lao Tzu tarafından yazdığı felsefe kitabını anlatacağım. Taoculuk felsefesinin temeli olan ve her şeyin toparlandığı kitabın adı "Toa Te Ching" dir. Kısa ancak üzerinde bütün insanlık tarihini değerlendirmeye yetecek kadar uzun ve oldukça akla yatkın kavramlar üzerinde durmuştur. Elimde bulunan çevrilmiş kitabında seksen bir tane dünya ve dünyanın düzenini anlarken kendimizi şekillendirmeye yarayacak aforizması vardır. Aslında bu gün o maddeleri konuşmanın ötesinde bunların nasıl bize şekil verdiğine bakacağız. Lao Tzu temelde insanın bencil olduğunu ve bu bencillik ile hayatını yanlış şekillendirip "yaşamı" algılarken nasıl hatalardan kaçınması gerektiğini vurgulamış. Aslında hayatın sadece tek bir eksen üzerinde olmadığını söylemiş. Hayatın tezatlıklarla bu kadar renkli olduğunu belirtmiş. Bir noktada dini bir düşünce ve savaş sanatının temelleirni attığını söyleyebiliriz. Tezatlıkların ve "yol" un insan yaşamını oluşturduğunu ve yaşamların aslında dengenin temeli olduğunu söyler. Şöyle bir göz attığımda bir çok çin romanı,filmi ve dizisinde (tarih ve savaş temalı olan) ve hatta animelerinde bile "yin ve yang" ın bozulmayan dengesinin işlendiğini gördüm. Yin ve Yang 'ın Taoculuk için önemi ise tezatlık ve dengenin oluşturduğu "yol"un temel taşı olması. Her siyah içinde bir beyaz,her beyazlık içinde bir siyahlık olması. Bu da Tao Felsefesi için aslında her şeyin belirlenen kadar çizgisinde doğru ve yanlışlarla dolu olmasına eş değer görülüyor. Yol'un insanı şekillendirmesinin yanı sıra insanın yolu şekillendirmesinin daha mümkün olduğunu belirtiyor. Kitabın felsefesini konuşmak ve değerlendirmesini yapmak oturup bütün hayatımı gözden geçirmem anlamına geldiğini belirtmem gerek. Doğru ve yanlışın olmadığı ve sadece kararların inançların nasıl yolu şekillendirip yol içinde şekilendiğimizi anlatıyor. Sekiz bin yıl önce yazılmış olan bu felsefe kitap bu gün kolayca ulaşılabilir olsada hızlıca okunup sindirilecek bir kitap değil. Neden mi? Bir kaç maddede kitabın genel hatları ile açıklayalım bunları; 1. Hayatın dengede olması gerektiğini söylüyor felsefe. (Hayatımızın dengesini sorguluyoruz.) 2. Doğrunun ne kadar yanlış olduğu gerçeğini bulmaya itiyor biz. 3. Yol'da hayatın dengesi içinde siyahı mı beyazı mı bulduğumuzu aratıyor bize. 4. Bencilliğimizin yolda ki hayallerimizi nasıl engellediğini sorguluyoruz. 5. En önemlisi ise bu yolun kalıcılığının ne olduğunu düşünürken sözleirn kalıcılıkla nasıl çeliştiğini görüyoruz. Demem o ki aslında her okuyanın farklı bir son bulacağı bir kitap. Bana kalırsa bir felsefe kitabından daha çok kendi hayatımızı adım adım sorguladığımız bir otobiyografiye dönüşüyor kitap . Yinede isteyen olursa daha makul bir anlatım olarak şuraya kitabın alıntı tanıtımını bırakıyım. ... " İnsan zihninin varoluşu anlama sürecinde derin düşünce. Tao Te Ching 81 adet aforizmadan oluşmuştur. Tao artık bildiğimiz üzere Yol; Te (De) erdem ve bu sayede elde edilen güç; Ching (Jing) de klasik eser,külliyat gibi anlamlara gelir. Birinci kitap Yol'un külliyatı,ikinci kitap da Erdem Gücü'nün külliyatı gibi anlamlar taşımaktadır. Tao Te Ching (Daode Jing) aforizmaları aslında,ìinsan zihninin,varoluşu anlama süreciîne bir tür anlam kazandırmak ve bir biçimde referans noktası oluşturmak adına,sistematik biçimde birbiriyle etkileşen kavramları anlatır. Zıtlıkların bünyelerinde var olan bir enerjinin başlattığı zincirleme etkileşimler üstünden bazı kuvvetler birbirlerini var eder. Gerçek dünya dediğimiz varlık durumunda cereyan eden olaylar bu kuvvetlerin bir ürünüdür. Bir şey ortaya çıkarken yokoluşunu da birlikte getirir. Olmak ya da olmamak,birbirlerinin veçheleridir ve karşılıklı olarak birbirlerinin nedeni olurlar. (www.dr.com.tr)"

Uzun bir aradan sonra merhabalar. Bu gün hakkında konuşacağımız konu "The Witcher" olacak. Biliyorsunuz ki 20 aralık sabahı yayınlanan dizi birçok Witcher hayranını ekrana kilitledi. Bu kişilerden birisi olan ben ve arkadaşım ise iki koldan diziyi değerlendirme şansı elde ettik. O oyunlarını oynamış ve haritada açılmayan bölüm bırakmamış iken ben kitaplarını sırasıyla okumayı başarmış birisi olarak bir gecede diziyi izledik hatta yedik yuttuk. Peki sindirebildik mi? HAYIR! Üstte gördüğünüz görsel aslında hazımsızlığımızın temel noktası olsada bir çok açıdan güzeldi. Özellikle Geralt karakteri olarak kaba saba yapısı ve mimiksiz yüzü ile Henry Cavill'i tam oturmuş bulduk. Ama asıl acımız Yennefer ve Cirilla karekterlerinin beklenildiğinin çok aksi olması. Cirilla bence oyunda da kitap da da çekilmez akılsız bir kız çocuğu olarak bir nevi karaktere uygun seçilmiş olsada güzellik ve beğenilme için kusurlarını kapatmak için çocuk doğurma yetisinden büyük acılarla vazgeçen Yennefer'i "Anya Chalotra" oynamamalıydı. Onu çirkin bir kadın olarak bulmuyorum fakat Yennefer arsız ve güzelliğini kullanma konusunda belli kalıplar içinde yaratılmış bir karakter. Aslında birçok karakterin oturmadığını görebiliriz. Bunun temel noktasına kafa yormaya çabalasamda bir türlü mantıklı bulamıyorum. Bir çok amatör olsada Triss,Ciri ve Yen'e benzeyen oyuncu bulunabilirdi. En kötü makyajların doğru yapılması gerekirdi. Bir açık kapı olarak oyun ve kitap içinde sembolik olarak oluşan karakterlerin yakalanmasına çalışılmış olabilir diye düşünüyorum. Bazı karakterlerin fiziksel özelliklerinden çok söz edilmeyip oyunu yaratan firmanın tasarımcıları tarafından oluşturulan karakteri arayan çok izleyeni olduğunu fark ettim. Şunu demek gerekir; yeni Game Of Thrones olabilir düşüncesi The Witcher evreninin sonsuz şekilde genişleyecek kadar açık uçlu oluşuna bağlı. GoT gibi evren ve arita genişledikçe yeni karekterler ve yeni hikayeler ile sürükleyici bir akım yakalanabilir. Ancak unutulan nokta zaten belli bir okuyucu ve oyunlarını oynayan oyuncu kesimine sahip bir hikayeyi bu kadar yanlış sunmak ağır tepkilerle projenin geri tepmesine sebep olmaz mı? OLDU! İzleyici kitlesinin ikiye bölündüğü gerçeğini ortaya koyalım ve iki açıdan nasıl bir risk aldıklarına bakalım. Daha önceden karakterlere ve olaya hakim olan kitabı ve oyunu bilenleri karakterleri canlandırmak üzere seçilen oyuncuların tutarsız tiplemeleri ve uyumsuz hareketleri diziye karşı umutları kırdı. Bir de ne oyunu ne kitabı bilen var. Tamamen Netflix'de çıkacağını duyup araştıran kişilerden oluşan kitle ise olayların işleyiş ve zaman dengesini anlayana kadar sezon bittiği için bir çok şey altı boş kalmış oldu. Kurgu oldukça yavan kaldığı için yeni hayran kitlesi oluşturmakta baya zorlandığı anlaşılıyor. Ancak buna rağmen iki hafta boyunca viral ve hit listelerinde zirvede asılı kalmayı başarmış olması aklımıza "reklamın iyisi kötüsü olmaz" sloganını getiriyor. İnsanlar sırf yermeleri anlamak için bile izliyor sonuç olarak . Bakalım 2. sezon çekim aşamasında imiş. Umarım bir çok oyuncunun sözleşmesi iptal edilip senaryo kurgulayıcıları değişmiştir. Ancak o zaman yeni bir Game Of Thrones esintisi yakalar ve sekizinci sezonda kafa üstü çakılışı izleriz. ?